การศึกษา พระคัมภีร์ ตาม ลำดับ
บทที่ 1 พระคัมภีร์เป็นหนังสือของพระผู้สร้าง

สมมุติว่าพวกเราได้ยินข่าวว่ามีพวกศัตรูกำลังสะสมอาวุธเตรียมจะมาบุกรุกบ้านของเรา เราจึงส่งผู้สอดแนมไปเพื่อดูว่าข่าวนั้นเป็นความจริงหรือไม่ เมื่อผู้สอดแนมกลับมา พวกเราจะสนใจในข่าวสารที่เขานำมาบอกนั้นไหม? เราคงสนใจแน่ เพราะข่าวนั้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นความตายของพวกเรา แต่พวกเราทราบไหม? ข่าวสารของพระเจ้านั้นสำคัญยิ่งกว่าข่าวสารของผู้สื่อสารเหล่านั้นเสียอีก

มีแต่พระเจ้าผู้สร้างเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถบอกให้เรารู้ความจริงทั้งหมดได้ เดี๋ยวนี้พวกเรายังเข้าใจไม่มากเรื่องราวของพระเจ้า ถ้าเราเรียนด้วยกันต่อไปจะเห็นว่า พระเจ้าองค์นี้เป็นผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย และข่าวสารของพระองค์นั้นเป็นเรื่องสำคัญยิ่งกว่าเรื่องอื่นที่เราเคยได้ยินมา พวกเราทุกคนต่างก็มีภารกิจที่ต้องทำ ถ้าเราไม่ยอมสละเวลา เราจะพลาดโอกาสที่จะได้ยินเรื่องนี้ ผู้ที่ไม่ยอมฟังเรื่องนี้ วันหนึ่งเขาจะต้องพบกับความเสียใจที่ได้พลาดโอกาส และจะเสียใจไปตลอดชั่วนิรันดร์

เมื่อนายกรัฐมนตรีอยากแจ้งข่าวสำคัญให้แก่หมู่บ้านของเรา ท่านคงไม่มาที่หมู่บ้านของเราด้วยตนเอง ท่านอาจส่งผู้สื่อสารมาหาเรา และคนนั้นจะพูดแทนท่านให้เราฟัง เช่นเดียวกัน พระเจ้าผู้สร้างได้ตัดสินใจเลือกคนบางคนเพื่อให้เขาเหล่านั้นเขียนพระคัมภีร์ขึ้น และคนเหล่านั้นก็ได้เขียนเฉพาะสิ่งที่พระเจ้าบอกให้เขาเขียนเท่านั้น เขาไม่ได้เขียนตามใจหรือตามความนึกคิดของตัวเอง แต่พระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้าได้นำความคิดจิตใจของเขา เพื่อให้เขารู้ว่า เขาควรจะเขียนอย่างไร

ผู้เขียนพระคัมภีร์นั้นส่วนมากเป็นคนอิสราเอล พระผู้สร้างได้เลือกประมาณ 40 คน ด้วยกัน เพื่อให้เขาเขียนพระคัมภีร์ และคนทั้ง 40 คนนี้ก็ไม่ใช่คนในยุคในสมัยเดียวกัน แต่อยู่กันคนละยุคคนละสมัย ตั้งแต่เขียนเล่มแรกจนถึงเล่มสุดท้ายนั้น ใช้เวลาถึง 1600 ปี เล่มแรก เขียนขึ้นประมาณ 1500 ปีก่อนคริสตศักราช และเล่มสุดท้ายนั้นเขียนขึ้นประมาณ คริสตศักราช 100 ผู้เขียนแต่ละคนนั้นไม่ได้มานั่งประชุมปรึกษาหารือกันก่อน เพราะว่าเขาอยู่กันคนละยุคคนละสมัย ฐานะ ตำแหน่ง หรืออาชีพการงานก็แตกต่างกันไป บางคนเป็นคนเลี้ยงสัตว์ บางคนเป็นชาวประมง บางคนเป็นคนเก็บภาษี บางคนเป็นแพทย์ และบางคนเป็นกษัตริย์

แม้ผู้เขียนจะมีหลายคนเช่นนั้น แต่ข้อความที่ทั้ง 40 คนเขียน ก็เป็นเรื่องเดียวกัน มีใจความเดียวกัน มีจุดประสงค์เดียวกัน ความหมายเดียวกัน ทุกเล่มติดต่อประสานกันอย่างต่อเนื่อง ไม่ขัดแย้งกัน

ถ้าสมมุติว่าเราจะให้ 10 คนเขียนหนังสือขึ้น โดยที่คนทั้ง 10 นั้นไม่ได้พบปะกันเลย และไม่ได้มีใครบอกด้วยว่าให้เขียนเรื่องอะไร และให้เขาอยู่กันคนละที่คนละแห่ง ท่านคิดว่า สิ่งที่ทั้ง 10 คนเขียนนั้นจะมีกี่เรื่อง แน่นอนที่สุดจะต้องมี 10 เรื่องแน่ๆ แต่ทำไมพระคัมภีร์จึงเป็นเรื่องเดียวกันได้ทั้งๆ ที่มีผู้เขียนถึง 40 คน ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าพระคัมภีร์นั้นเป็นสิ่งที่มาจากพระเจ้า พระวิญญาณองค์เดียวนั้นได้ดลจิตดลใจของทั้ง 40 คนนั้น ให้เขาเขียนพระคัมภีร์ขึ้นตามใจของพระองค์เอง ไม่ใช่ตามใจของผู้เขียน ดังนั้นพระคัมภีร์จึงเป็นเรื่องเดียวกัน

หนังสือเล่มแรกในพระคัมภีร์นั้นเขียนไว้ประมาณ 3500 ปีมาแล้ว และหลังจากที่ได้เขียนเล่มแรกแล้ว พระเจ้าก็ได้ให้คนอื่นเขียนเล่มอื่นๆ อีกจนจบ พระคัมภีร์ประกอบด้วยหนังสือทั้งหมด 66 เล่มด้วยกัน และใน 66 เล่ม

พระคัมภีร์ยังแบ่งออกเป็น 2 ภาค คือ ภาคพันธสัญญาเดิม และภาคพันธสัญญาใหม่ ภาคพันธสัญญาเดิมนั้นมี 39 เล่ม ส่วนภาคพันธสัญญาใหม่ มี 27 เล่ม พระคัมภีร์เดิมเขียนเป็นภาษาฮีบรู ซึ่งเป็นภาษาของประเทศอิสราเอล ส่วนพระคัมภีร์ใหม่นั้นเขียนเป็นภาษากรีก เหตุที่เขียนเป็นภาษากรีกก็เพราะว่า ในสมัยนั้นภาษากรีกเป็นภาษากลางที่ใช้กันอย่างกว้างขวางในหลายๆ ประเทศ

พระคัมภีร์เป็นหนังสือเล่มเดียวในโลกที่มีการแปลออกเป็นภาษาต่างๆ มากที่สุด ในปัจจุบันนี้ได้แปลออกเป็นภาษาต่างๆ แล้วประมาณกว่า 1600 ภาษา และพระคัมภีร์ยังเป็นหนังสือที่มีคนอ่านมากที่สุดในโลกด้วย

เราจะเรียนพระคัมภีร์ด้วยกันในภาษาที่พวกเราเข้าใจได้ แต่พระคัมภีร์เป็นหนังสือ เล่มใหญ่ เราต้องใช้เวลานานในการสอน โดยสอนทีละเล็กทีละน้อย เราจะสอนสิ่งที่สำคัญ ที่สุดก่อน เหมือนกับการสร้างบ้าน ผู้สร้างนั้นจะต้องปลูกเสาบ้านก่อนแล้วค่อยๆ ต่อเติมสิ่งอื่นๆ ตามลำดับ เช่นเดียวกัน เราจะสอนสิ่งที่สำคัญที่สุดก่อน แล้วจะค่อยสอนสิ่งอื่นๆ ด้วยเมื่อถึงเวลาอันควร